บทกวี "ชีวิตของชาวมหาวิทยาลัย" โดย วันชัย สมพงพัด
ข้าวลาลานเดือนเมษาฟ้าเปื้อนฝน
เธอดั้นด้นจากบ้านมาตามหาฝัน
แม่ขายข้าวขายควายได้หลายพัน
อาจมีวันจำนองนาเป็นค่าเรียน
ตั้งสี่ปีเหนื่อยหนักใจห่างไกลนัก
หวังยศศักดิ์จึงหักหาญมาอ่านเขียน
ต้องเหนื่อยยากอดอยากและพากเพียร
แม้จวนเจียนจะแพ้พ่ายอยู่หลายหน
เธอคือนิสิตคือผู้แสวงหา
บนเส้นทางเหว่ว้าและสับสน
เธอมุ่งมาด้วยความคิดของแต่ละคน
หรือมาด้วยเหตุผลประการใด
เธอมาตามความฝันอันรองเรือง
หรือมีวาระเรื่องร่วมสมัย
ที่เธอลงทุนเดินทางมาแสนไกล
อันเนื่องจากอะไรเป็นพื้นฐาน
เธอต้องอยู่เรียนกินและดิ้นรน
กลางผู้คนซึ่งไม่เหมือนกับเพื่อนบ้าน
เธอต้องรับภาระเพิ่มการงาน
ที่ต้องเขียนต้องอ่านจนค่อนคืน
เธอต้องทนกับอากาศที่ร้อนผ่าว
ฝนตกก็ต้องหนาวไปจนตื่น
บางครั้งต้องชอกช้ำต้องกล้ำกลืน
ตามแรงคลื่นพัดพิสูจน์ชีวิตมา
เธอกินเธออยู่อย่างไรหรือ
แต่ละมื้อเมื่อหิวใครหุงหา
ความเป็นอยู่ที่หลับนอนทั้งผ่อนผ้า
ห้องน้ำห้องท่าทำอย่างไร
เธอต้องอยู่ให้ครบจบสี่ปี
จากวันนั้นจนถึงวันนี้นานแค่ไหน
เธออยู่โดยมีปรารถนาใด
ยังจำมันได้ไหมเมื่อเธอมา
ส่วนหนึ่งเธอคงมาประสาซื่อ
บางส่วนคือเธอผู้แสวงหา
เธออยู่เพียงเพื่อหวังปริญญา
หรือเธอมีเป้าหมายมาเพื่อสิ่งใด
..............................
ฉันเขียนบทกวีจากภาพเธอหลายคน
ภาพที่เธออดทนวันฝนตก
เธอไม่มีท่าทีสะท้านสะทก
หนาวในอกก็แอบซ่อนอาการ
เธอคือภาพอุดมการณ์กร้านและกล้า
บางเวลาตาซื่อเธอสื่อสาร
เธอจากแม่แลบ้านมาก็ช้านาน
คิดถึงบ้านบ้างไหมถามใจดู
ต้นเดือนพฤษภาคม ๒๕๕๓
เนื่องในวันรับน้อง คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
เธอดั้นด้นจากบ้านมาตามหาฝัน
แม่ขายข้าวขายควายได้หลายพัน
อาจมีวันจำนองนาเป็นค่าเรียน
ตั้งสี่ปีเหนื่อยหนักใจห่างไกลนัก
หวังยศศักดิ์จึงหักหาญมาอ่านเขียน
ต้องเหนื่อยยากอดอยากและพากเพียร
แม้จวนเจียนจะแพ้พ่ายอยู่หลายหน
เธอคือนิสิตคือผู้แสวงหา
บนเส้นทางเหว่ว้าและสับสน
เธอมุ่งมาด้วยความคิดของแต่ละคน
หรือมาด้วยเหตุผลประการใด
เธอมาตามความฝันอันรองเรือง
หรือมีวาระเรื่องร่วมสมัย
ที่เธอลงทุนเดินทางมาแสนไกล
อันเนื่องจากอะไรเป็นพื้นฐาน
เธอต้องอยู่เรียนกินและดิ้นรน
กลางผู้คนซึ่งไม่เหมือนกับเพื่อนบ้าน
เธอต้องรับภาระเพิ่มการงาน
ที่ต้องเขียนต้องอ่านจนค่อนคืน
เธอต้องทนกับอากาศที่ร้อนผ่าว
ฝนตกก็ต้องหนาวไปจนตื่น
บางครั้งต้องชอกช้ำต้องกล้ำกลืน
ตามแรงคลื่นพัดพิสูจน์ชีวิตมา
เธอกินเธออยู่อย่างไรหรือ
แต่ละมื้อเมื่อหิวใครหุงหา
ความเป็นอยู่ที่หลับนอนทั้งผ่อนผ้า
ห้องน้ำห้องท่าทำอย่างไร
เธอต้องอยู่ให้ครบจบสี่ปี
จากวันนั้นจนถึงวันนี้นานแค่ไหน
เธออยู่โดยมีปรารถนาใด
ยังจำมันได้ไหมเมื่อเธอมา
ส่วนหนึ่งเธอคงมาประสาซื่อ
บางส่วนคือเธอผู้แสวงหา
เธออยู่เพียงเพื่อหวังปริญญา
หรือเธอมีเป้าหมายมาเพื่อสิ่งใด
..............................
ฉันเขียนบทกวีจากภาพเธอหลายคน
ภาพที่เธออดทนวันฝนตก
เธอไม่มีท่าทีสะท้านสะทก
หนาวในอกก็แอบซ่อนอาการ
เธอคือภาพอุดมการณ์กร้านและกล้า
บางเวลาตาซื่อเธอสื่อสาร
เธอจากแม่แลบ้านมาก็ช้านาน
คิดถึงบ้านบ้างไหมถามใจดู
ต้นเดือนพฤษภาคม ๒๕๕๓
เนื่องในวันรับน้อง คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ปฐมฤกษ์
ช่วงเวลาแห่งการเริ่มต้น เป็นช่วงเวลาที่เลือดในร่างกายของเราสูบฉีด พลุ่งพล่านไปทั่วทั้งร่างกาย ประสาทการรับรู้มีประสิทธิภาพสูง ตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น จิตใจว่างเปล่าโปร่งใส ไม่มีพวกเขาหรือพวกเรา ใจเปิดกว้าง พร้อมที่จะปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมใหม่ๆ เตรียมตัวที่จะผจญภัยและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ กล้าที่จะลองผิดลองถูก
ถ้าความตื่นตัว กระตือรือร้น มองโลกในแง่ดี ใจที่เปิดกว้าง พร้อมที่จะเรียนรู้ กล้าที่จะลองผิดลองถูก ยังคงดำรงอยู่ตลอดเวลา จวบจนสำเร็จการศึกษาที่คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม พลังงานที่ว่านี้คงจะขับเคลื่อนและส่งความสุขไปยังสิ่งแวดล้อมและคนรอบข้าง ในทุกมุมเมืองของประเทศไทย
๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๓ เวลา ๑๙.๐๐ น. พิธีบายศรี นิสิตชั้นปีที่ ๑ คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
Subscribe to:
Posts (Atom)